Oorspronkelijk Engels Item: The Muslim World’s Inferiority Complex
De verkorte vertaling vanuit het Arabisch naar het Engels evenals de inleiding is afkomstig van de hand van Raymond Ibrahim: “Hoe zou het zijn als een volledige civilisatie een minderwaardigheidscomplex zou produceren? Welke gevolgen zou dat voor de wereld hebben? Hoe zou zo’n waan zich manifesteren in het samenspel van de andere civilisaties? Een Arabisch artikel met de titel ‘Het Henryk Broder dilemma en het minderwaardigheidscomplex’ – aan het einde van vorig jaar (2010) door een islamitische intellectueel genaamd Khaled Montaser (foto hieronder) geschreven – portretteert de islamitische wereld als eentje, die exact onder zo’n complex lijdt. Omdat de uiteenzetting zo enorm vrijmoedig is en een belangrijk fenomeen behandelt, heb ik het hieronder vertaald.”
Wij moslims hebben een minderwaardigheidscomplex en zijn vreselijk gevoelig tegenover de wereld. Wij hebben een constante, ja praktisch dagelijkse bevestiging van onze islamitische religie in de vorm van Europese en Amerikaanse bekeerlingen nodig. Wij raken in vervoering wanneer zo iemand zijn bekering tot de islam bekendmaakt – dit is het bewijs, dat wij ons in een constante toestand van angst, alarm en chronische verwachting rondom westerse validatie of Amerikaanse bevestiging bevinden, dat onze religie “okay” zou zijn. Wij zijn de gijzelaars van deze houding van verwachting – net alsof onze overwinning daarvan afhankelijk zou zijn – en vergeten daarbij, dat voor ons een echte overwinning zou betekenen iets te creëren of te bereiken, zoals civilisaties doen die onze bekeerlingen hebben verlaten.
Terwijl wij dus zo triomfantelijk de trommels roeren, klaroengeschal laten horen en de bekeerling in onze achtergeblevenheid slepen, opdat hij samen met ons aan het einde van de rij van meest luie mensen ter wereld staat, zijn in de islamitische wereld de afgelopen vijfhonderd jaar geen wetenschappelijke ontdekkingen gedaan. Vaak trekken zulke bekeerlingen ook naar onze landen – om daarna zo snel mogelijk in een bootje te springen en op volle zee weer naar hun oorspronkelijke land van herkomst te vluchten.
Het dilemma, waarin wij moslims – onze zonen, onze intellectuelen, onze jongeren, onze gerespecteerde personen, onze mannen en vrouwen – wereldwijd doordrenkt zijn, kan men vastmaken aan de Duitse schrijver Henryk Broder. We vierden hem in onze media en op onze internetsites en maakten bekend dat hij zich tot de islam zou hebben laten bekeren, omdat hij gezegd zou hebben: “Ik werd gered van mijn foutieve gedrag; ik heb de waarheid gezien en ben teruggekeerd naar mijn natuurlijke toestand fitra (= islam).” Onze schrijvers en intellectuelen hebben de uitspraak van Broder als draai om de oren voor de Duitsers geïnterpreteerd, want hij was vroeger een van de meest heftige islamcritici, die kennelijk nu berouw zou hebben getoond.
De waarheid kwam echter onmiddellijk aan het licht en daarmee de pijnlijke situatie waarin wij ons vrijwillig hadden begeven. Meneer Broder treft geen blaam; hij had immers slechts een sarcastisch artikel geschreven. Onze cultuur is echter niet in staat om sarcasme te begrijpen, want hiervoor zou immers een beetje nadenken en intellect nodig zijn. Bovendien lezen wij vluchtig en met hoopvolle, niet met waarheid- of realiteitzoekende ogen. Velen van ons zijn blind wanneer we dingen lezen die niet overeenkomen met onze hoop.
We hebben ons echt ingebeeld, dat de man waarachtig en oprecht zou hebben gesproken! Zo hebben we dus uit de bittere kelk van falen en schaamte gedronken, die het product zijn van de chronische ignorantie van onze minderwaardigheid.
(Opmerking van Raymond Ibrahim: ondanks het nu alom bekende feit, dat Henryk Broder nooit bekeerd is, pochen vele bekende Arabische internetsites – zoals Al-Islam en Al-Youm [= islam nu], Al-Sharuk News, Al-Moheet – nog steeds met koppen zoals “Beroemde Duitser bekeerd tot de islam, nadat hij zich er lange tijd tegen heeft verzet”)
Waarom vieren de boeddhisten eigenlijk hun nieuwe geloofsbroeders niet, zoals wij dit doen? Veel van deze bekeerlingen zijn veel beroemder dan meneer Broder. Wist u, dat Richard Gere, Steven Seagal en Harrison Ford – behorende tot de meest beroemde Hollywoodsterren – Boeddhist zijn? Wat hebben de boeddhistische landen met dit feit gedaan? Wat hebben de boeddhisten in China en Japan ondernomen?
Zijn ze dansend en zingend door de straten getrokken of hebben ze de bekering van deze mensen als een pure aangelegenheid van persoonlijke overtuiging aangenomen? Toen Tiger Woods, de beroemdste golfer en rijkste atleet van de wereld, over zijn overgang naar het Boeddhisme discussieerde, Heeft China hem toen het staatsburgerschap aangeboden of heeft Japan hem met enorme rijkdom overstelpt? Nee, want als zelfverzekerde mensen behandelden ze hem niet vanuit een positie van onderdanigheid, maar van gelijkwaardigheid.
De boeddhisten vinden het voldoende dat deze sterren hun elektronische apparaten kopen, zonder hen smekend te hoeven vragen of in te palmen.
Leave a Reply